ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد سوم)
معروف به شیخ‏الاسلام ملایرى فرزند مرحوم حاج سیدابراهیم شیخ‏الاسلام مجتهد و روحانى معروف ملایر در 1260 ش در ملایر متولد شد. بر حسب سیره خانوادگى تحصیلات خود را در فقه و اصول و معارف اسلامى در زادگاه خویش و تهران و قم ادامه داد تا اینكه قریب‏الاجتهاد گردید. در 1300 با استفاده از نفوذ پدر خود كاندیداى نمایندگى مجلس شد و از دولت آباد ملایر به وكالت مجلس انتخاب گردید و با كسوت روحانیت به مجلس رفت و دوره‏هاى چهارم، پنجم و ششم وكیل مجلس بود. در دوره ششم با سید حسن مدرس نزدیكى و هم‏فكرى یافت و جزء دوستان آن مرحوم قرار گرفت لیكن از نظر سیاسى با مدرس هم‏آهنگ نبود، ولى بعد از آنكه مدرس بوسیله سرتیپ درگاهى دستگیر و به خواف تبعید گردید شیخ‏الاسلام نیز مورد بغض و كینه عمال شهربانى قرار گرفت و از نمایندگى محروم گردید و قریب شش سال خانه‏نشین بود. داور او را به عدلیه دعوت كرد ولى نپذیرفت. از املاك و مستغلاتى كه داشت زندگى مرفهى براى خویش تشكیل داد تا سرانجام از مقامات سیاسى و نظامى ایران رفع سوءتفاهم نمود كه با مدرس مراوده دوستى زیادى نداشته است. همین امر باعث شد كه بار دیگر در جریانات سیاسى او را به بازى گرفتند و در دوره دهم از بیجار و گروس وكیل مجلس شد. در این دوره ماهرانه وظیفه خود را انجام داد و از هر جهت اعتماد آیرم و مختارى را به خود جلب نمود و بر همین اساس در ادوار یازده، دوازده و سیزده از همان حوزه بیجار و گروس به وكالت رسید و در این مدت طولانى هرگز حرفى بر خلاف مصالح دیكتاتورى ایران بر زبان نراند تا این كه 1320 فرارسید. هنوز یكماه از استعفا و جلاى وطن رضاشاه نگذشته بود كه او در نطق قبل از دستور خود را وصى مرحوم سیدحسن مدرس معرفى نمود و شرح شورانگیزى درباره قتل آن مرحوم در مجلس ایراد كرد و تعقیب مختارى و عده زیادى از عمال شهربانى را درخواست نمود. همین امر باعث شد كه در دوره چهاردهم هم به وكالت مجلس برسد. شیخ‏الاسلام ملایرى مجموعا 8 دوره نماینده مجلس بود و رویهمرفته مرد بدى نبوده است. وى در 1330 درگذشت.
فعالیت ها : : مشاهیر / سیاست